අසම්මත පෙම

බැඳුනෙන් අතැඟිලි 
නොදැනෙන පෙමකට 
ගත සිත දෙකටම 
නොදැනෙන සෙනෙහස 
සොයා කතර දිග 
ඇවිදන් ආ මග 
නොදැනිම බැඳුණා 
අපෙ හිත් අප වෙත 
අසම්මතය වුව 
අප විඳිනා පෙම 
අත් හැර යන්නට 
අපිට නොහැකි සඳ 
කාලය මග හැර 
සැඟවී හෙමිහිට 
කඳුළු සඟවලා 
රිදෙන දෙනෙත් වල 
ළං වී විඳගමු 
සිත ඉල්ලන පෙම

ඔබ අද මා ළඟ නෑ

වසන්තයේ අග
හමුවන දිනකදි
නුඹ මගෙ වන බව
දැනෙනා විට මට
ඉපිලෙන සිත ගැන
ඔබට කියන්නට
ඔබ අද මා ළඟ නෑ
හිත අද්දර හිඳ
ඔබ දෙන සෙනෙහස
සක්මන් කරමින්
හදවත පිරිමැද
දෙන්නට හැකි බව
දිවි ඇති තුරු මට
සවනට කොඳුරා 
ඔබට කියන්නට
ඔබ අද මා ළඟ නෑ
අහස් වියන යට
පොළෝ තලය මත
ඔබ සිත මට දෙන
සෙනේ තරම ගැන
මා සිත දවනා
උණුසුම් හැගුමන්
ළයට තුරුල් කර
ඔබට කියන්නට
ඔබ අද මා ළඟ නෑ

මතකයේ මළගම

පිපී හිනැහෙන වසන්තේ අග
සමුගනිමි මම දැන් ඉතින්
පුද කරනු මැන මතක වස්ත‍්‍රය
බිඳ වැටුණු පේ‍්‍රමේ නමින්
යථා වාරී වහා පූරා
මුමුණනා ඔය දෙතොලගින්
නැගෙන්නට යළි පතමි පෙර සේ
සිනා මල් කැන් හුරු ලෙසින්
කියා බණවර සත් දිනක් තුළ
නුඹට බැඳි පේ‍්‍රමේ නමින්
දෙන්න කැඳවා සෙනෙහෙ සොයනා
ළබැඳියන් හැම උන් ළඟින්
සෙනෙහසේ මළගමට බැඳි කොඩි
ලිහා මතකෙන් පෙර ලෙසින්
ඉන්න සිනහව මුවග රන්දා
තරහ නෑ බිඳුවක් ඉතින්