සැර ලොකු තාත්තේ

කොළඹ සිට හෙමිහිට කන්ද නැගගෙන එනවිට බර වෙච්චි මගෙ හදවත කඳුළු පැන්නා නුවරඑළියෙදි ආවම නිදා උන් තැනට උන්නු හැටි කාවදාවත් නැති ලෙස ඇඳගෙන රත්තරන් පැහැ ඇඳුම ඇඬුවා කට වසාගෙන මං..... උස්සං ගියා ගෙදරටම ඇඬුවා කකුල් මුල හිඳ ආයිමත් ආවෙ නෑ මං දකින්නට ඔබේ උවනත එක්කං ගියා බෝ අය යන අවසන් ගමන හෙමිහිට එක්කහු උනේ නෑ මං එක්කං යන්න කිසි විට පස් කඳු දමා වැහුවට කොහොම වහනද මතකය අනේ...... මං වඩාගෙන හුරතල් කෙරුවට තරමට

හඬන උල් කටු

අරං ගියහම
පුංචි මල් පෙති
සුළඟ ඇවිදින්
ගහෙන් වට්ටපු
දුකට හැඬුවා
මලේ තනියට
ළඟට වී උන්
පුංචි උල් කටු