අලුත් ස්ටේසමේ
වහල හදන්නයි
මං ආවේ
පිච්ච මල් පිපුණු
නුඹේ වරලසයි
මුල් ම වරට
මගෙ නෙත ගැටුණේ
හිනා හංගාන
දෑස් උඩ බැලුව
දිනෙක නුඹ මාව
නෑ දුටුවේ
වෑල්ඩිං කූරු
මල් මතින් මැවුණු
වෙස් මුහුණ පමණි
ඔබ දුටුවේ
මද සිනා පාන
දෙනෙත් හංගාන
වහල යට නිතර
පා නැගුවේ
නල්ලූර් යන්න
කෝවිලට එන්න
ඒ හිනා මටත්
මග කීවේ
දෑත් අල්ලාන
නාගදීපේ කොණක
නෙතින් නෙත් බලා
අපි හිටියේ
නිදි නැතිව ගෙවුණු
පුරා දින හැටක
අන්තිමම දිනය
හෙට එළිවේ
නුඹ නැතිව ගමට
යන්නෙ මං කෝම
යාල් දෙවියෙ නැගී
යමු දේවී
No comments:
Post a Comment