හිස් අහසක් යට
දිය පලසක් ළඟ
තනිවී උන්නා මං පෙර දී
සිහිස් සුළං වැද
පිණි වරුසා මැද
තනිවම වැඩුණා දිවි මග දී
කවුරුත් නැතිවම
උන්නත් නැතිවම
නැගෙනතුරා මම උස් ගස වී
කුරුළු කිරිල්ලන්
ඉන්නව මං ළඟ
දැන් මං තුරුණුයි ඇති දැඩි වී
පාළුව තනිකම
දැණුනම තාමත්
සිහි වෙනවා උන් හැටි පෙර දී
තනිකම තනිකර
එනවා ආයිත්
සිතිවිලි තුළ තෙරපී තෙරපී
සිඳුණම වැව් දිය
වේලී වැව් බිම
කුරුළු කිරිල්ලන් යයි ඉගිලී
ආයිත් එන්නෑ
මාව දකින්නට
මල් ඵල නෑ මං ළඟ සතු වී
වැහි දිය බේරී
පිරුණම මහ වැව
දළුලනවා මං
අතු ඉතිරී
ආයිත් ඒවී
මං ළඟ තනියට
කුරුළු කිරිල්ලන් රැළ ඉගිලී
No comments:
Post a Comment