තාත්ත නැති තනි නිවෙන්න
අම්මා රට ගිහිං එව්වවයලීනයෙ සත්සර හඬ
අහන්න කවුරුත් නැති සඳ
පාළු නිසල මග කෙළවර
වයලීනයෙ තත් පිරිමැද
සිහින් සරින් මා වැයු හඬ
නුඹලා අහගෙන උන්නද
පාළුව තනිකම මැකෙන්න
නුඹලත් නැති රැ තුන් යම
වයලීනය විතරයි ළඟ
අහන් ඉන්නෙ මගෙ දුක් හඬ
අම්මා යළි ආ දාකට
තුරුල් වෙලා අම්මා ළඟ
හිතේ තියෙන දුක නිවෙන්න
අඬනව මං ඉකි හිර කර
ඒ දාටත් අද වාගෙම
වටකරගෙන නුඹ හැම ළඟ
වයනව මං වයලීනය
දෝරෙ ගලන සන්තෝසෙට
No comments:
Post a Comment